تاریخچه

 

 

ابتدایی‌ترین نوع شنای کرال پشت درسال ۱۷۹۴ توسط شخصی به نام برناردی چنین تعریف شد: بدن به شکل افقی به پشت به موازات سطح آب قرار می‌گیرد و سر تا گوش‌ها داخل آب است و پاها به حالت ضربدر به آب ضربه می‌زنند.

 

فنون و مهارت‌ها

 

 

مراحل استارت

 

 

در زمان استارت کرال پشت شناگر، پشت به مسیر شنا در داخل آب می‌ایستد . در این هنگام قسمتی از بالا تنهٔ او از آب خارج خواهد بود سپس شناگر با دو دست میله‌ای را که در زیر سکوی استارت به این منظور بسته شده‌است می‌گیرد ( برای تمرین استارت کرال پشت می‌توان از موج گیر استفاده کرد ) در این هنگام شناگر هر دو پای خود را به طرف بالاتنه کشیده و کف هر دو پا را در حدود ۳۰ سانتی متر زیر سطح آب به دیوار استخر تکیه می‌دهد.

در این حالت حتی می‌تواند پاها تقریبا در کنار یکدیگر طوری قرار گرفته شود که هر یک از آنها از دیگری بالاتر است و شناگر بایستی مراقب باشد که در موقع استارت پاها لیز نخورد، زیرا بیشترین نیروی پرتاب بدن به فاصلهٔ دورتر توسط فشار وارده توسط پاها به دیوارهٔ استخر صورت می‌گیرد .

به محض شنیدن فرمان استارت شناگر سر را به طرف بالاو عقب پرتاب می‌نماید . توجه داشته باشید که بدن در هنگام استارت دارای قوس کمی خواهد بود.

در ضمن سر در مرحله اوج بدن در خارج از آب به عقب کشیده شده ودر زمان یکه به داخل آب هدایت می‌شود به طرف سینه کشیده می‌شود تااز به عمق کشیدن بیشتر از حد بدن در آب جلوگیری نماید. در این حالت دست‌ها فشاری مخالف به دستگیره آورده و به پایین و داخل نیرو وارد می‌سازند در این حالت عمل دم انجام می‌گیرد. این کار بایستی با انقباض عضلات شکم انجام شود. در مرحله بعد پاهای شناگر از دیواره جدا شده و در حالی که آخرین فشار وارده توسط باز شدن مفصل مچ پا به دیواره می‌آید دست‌ها به طرف سر در حرکت است .

درهمان حال که دست‌ها به طرف بالای سر می‌رود بدن شناگر در حال سقوط در آب می‌باشد شناگر در این حالت در فکر سرخوردن پس از غوطه ور شدن در آب است .

چنانچه شناگر پس از استارت بیش از اندازهٔ مطلوب در آب فرو رود ابتدا با زدن چند پای کرال پشت سعی می‌کند بدن را به سطح آب بکشد تا شرایط مناسب بدن نسبت به آب ایجاد شود و سپس شروع به زدن دست و پای کرال پشت می‌نماید.

نکته‌ها

 

 

• شناگر شل و آزاد قرار می‌گیرد و روی طرح مسابقه متمرکز می‌شود .
• اینکه دستها (از مچ به پایین) چگونه دستگیره‌های سکوی استارت را بگیرند، از یک شناگر تا شناگر دیگر فرق می‌کند. اکثر شناگران دستگیره‌ها را به اندازه پهنای شانه‌ها می‌گیرند.
• همچنین طرز قرار گرفتن پاها بر روی دیوار از یک شناگر تا شناگر دیگر فرق می‌کند. با وجود این، اکثر شناگران یک پا را چند سانتیمتری بالاتر از پای دیگر قرار می‌دهند .
• در آستانه اعلام استارت (صدای طپانچه یا بوق)، شناگر چند سانتیمتری خود رابالاتر می‌آورد .
• با شلیک طپانچه، با یک حرکت قوی دستها را رها می‌کند .
• دستها (کل دست) از طرفین به روی آب پرتاب می‌شوند .
• شناگر با پاها (کل پا) و با قدرت زیاد به دیوار فشار وارد می‌کند، به طرف بالا و بر روی آب به‌حرکت در می‌آید و سر را نیز در بین دستها به عقب پرتاب می‌کند .
• دستها (کل دست) همچنانکه از طرفین و به موازات سطح آب به حرکت درآمده‌اند، در ناحیه آرنج اندکی خمیده می‌شوند .
• شناگر در هوا بدن را به طور کامل می‌کشد، سر متمایل به عقب است به‌طوری که‌چشمها انتهای دیگر استخر را می‌توانند ببینند .
• در نقطه اوج مسیر پرواز، بدن قوس مطلوبی برمی‌دارد. در حالی که سر بین دستها(کل دست) قرار دارند، دستها (از مچ به پایین) و پیشانی وارد آب می‌شوند .
• به محض ورود بدن به آب، پاها (از مچ به پایین) شروع به ضربه زدن می‌کنند. همزمان، دستها (کل دست) و سر شناگر را هدایت می‌کنند تا در یک وضعیت کشیده درزیر آب سر بخورد .
• اگر شناگر قبل از انتقال از حالت استارت به شنای کامل چند ضربه پای دلفینی بزند، او قوس بیشتری در هوا برمی‌دارد. این امر شیرجه‌زدن عمیق‌تری را میسر می‌سازد ودستها کاملاً نزدیک به یکدیگر و به صورت کشیده در می‌آیند .
• قبل ازکُند شدن سرعت حرکت، شناگر حرکت پا را تقریباً با هشت ضربه شروع می‌کند.
• جهت حرکت انگشتان پا به طرف بالاست.
• نخستین مرحله پیشران زمانی انجام می‌شود که شناگر نزدیک به سطح آب می‌رسد و تا رسیدن به برگشت طبیعی ادامه می‌یابد.

وضعیت بدن

 

 

وضعیت بدن شناگر در این شنا همانند قرار گرفتن یک قایق سرعتی روی سطح آب است .

وضعیت سر

 

 

سر شناگر باید همانند زمانی که روی بالش قرار گرفته، ثابت (بدون حرکت) و متمایل به بالانگه داشته شود. -مسیر دید شناگر در هنگام شنا باید همانند زمانی باشد که او در رختخواب دراز کشیده و می‌خواهد به اطراف نگاه کند . صورت‌شناگرباید عاری ازآب باشد واین بدان معنی‌است‌که آبی روی صورت شناگرنباشد. لاله‌های گوش شناگر باید سطح آب را لمس نمایند.

 

حرکت پا

 

 

حرکت پا در شنای کرال پشت، شبیه حرکت پا درشنای کرال سینه‌است. لازمه اجرای صحیح شنای کرال پشت همانا حرکت قوی، پیوسته و مداوم پا است. پاها در ابتدا و هنگام حرکت به سمت پایین، صاف و محکم نگه داشته شده و سپس با خمیدگی مختصر زانوها که اجازه می‌دهد تا پا در مسیر قوسی شکل بزرگتری به حرکت درآید، به پایان می‌رسند. هنگام انجام پای کرال پشت، بدن باید به حالت کشیده در آب قرار گیرد تاحرکت پای کرال پشت موثر انجام گیرد.و در ضمن باسن نباید بیش از اندازه در آب فرو رود، بلکه باید در سطح آب قرار گیرد، حرکت پا در کرال پشت بیشتر همان نگهداری افقی بدن بر روی آب را به عهده دارد.

حرکات پا در کرال پشت نیز از سه مفصل مچ پا، زانو، و ران زده می‌شود و از نقطه نظرحرکتی و مکانیکی مشابه حرکت پا در کرال سینه می‌باشد.

تمرین پای کرال پشت خارج از آب

 

 

دراینجا مانند انواع دیگر شنا بهتر است قبل از شروع کرال پشت، ابتدا به تمرین بدنی خارج از آب بپردازید وآمادگی لازم را برای اجرای کرال پشت در خود به وجود آورید. برای این کار کنار استخر به پشت دراز بکشید، به طوری که باسن شما در لبهٔ آن قرار گیرد . ساعدها را روی میز قرار داده وسرتان را کمی بالا بگیرید. ساق‌ها و ران‌ها را کشیده نگه داشته، و زانوها را کمی خم کنید وبه طور مرتب ساق‌ها را در خلاف جهت هم، به بالا و پایین حرکت دهید. به طوری که حداکثر فاصله‌ای که پاهای شما با هم ایجاد می‌کنند، بین ۳۰ تا۴۰ سانتی متر باشد، و این حرکت را تا آنجا که خسته نشده‌اید انجام دهید.

از نکات مهمی که در هنگام پا زدن باید بدان توجه داشت، این است که حرکت پا باید طوری به آب ضربه بزند که در موقع بالا آمدن، سطح آب را لمس نماید، ولی از آب خارج نگردد. یعنی حالتی مانند جوشش آب بوجود بیاورد. اگر پاها در خارج ازآب دیده شود نشانگر این است که پاها بیش از حد بالا آمده‌است. سر هم نبایستی زیاد پایین باشد. اگر آب و حباب‌های ناشی ازپا زدن جوششی نداشته باشد، بیانگر این است که پاها در سطح پائینی از حد لازم در حال حرکت است. فاصله بین دو پنجه پا زدن حداکثر نباید از۴۵ سانتی متر تجاوز نماید، نکته مهم اینکه سر زانوها نباید از آب خارج گردد.

اشتباه‌های رایج و روش صحیح آن

 

 

اشتباه : فرو رفتن بیش از اندازهٔ باسن در داخل آب.

صحیح : باز کردن مفصل لگن خاصره، ولی توجه داشته باشید که شکم باید در سطح آب قرار گیرد ومضافاً اینکه سر تا حدود گوش در آب فرو رود.

اشتباه: حرکت پیستونی پا و فشار آوردن به آب توسط کف پا .

صحیح : مفصل لگن خاصره را باز کنید وحرکت را ازاین مفصل شروع نمایید وهر دو پا کمی به طرف محور طولی بدن متمایل شود ( چرخش به داخل کف پا) .

اشتباه: بعضی کارآموزها نیز بیش از حد مفصل زانو را در موقع پا زدن خم می‌نمایند که این کار پیشروی آنها را با اشکال روبرو می‌سازد.

صحیح : در حرکت پای کرال پشت مانند کرال سینه، پا کاملا کشیده و پنجه به سمت داخل متمایل می‌گردد (به خصوص در موقعی که پا از پائین به طرف سطح آب ضربه وارد می‌کند).

مفصل زانو باید شکسته شود و در پایین‌ترین نقطه‌ای که پا از سطح آب قرار دارد این زاویه، شکستگی زانو به ۹۵ درجه برسد.

حرکت دست

 

 

درشنای کرال پشت، دست‌ها به طور متناوت در داخل و خارج آب حرکت می‌نمایند. هنگامی که یک دست ازآب خارج می‌شود پنجهٔ دست دیگر به داخل آب فرو می‌رود. حرکت دست به طور کلی حرکت درکرال پشت به دو مرحله تقسیم می‌شود که عبارتند از حرکت در داخل آب وحرکت در خارج از آب.

مرحله‌ای که دست در زیر آب حرکت می‌نماید خود به دو مرحلهٔ کوچکتر تقسیم می‌شود این دو مرحله عبارتنداز: مرحلهٔ کشش و مرحلهٔ فشار.

مرحله‌ای که دست درخارج از آب حرکت می‌نماید، هنگامی شروع می‌شود که دست مستقیم از آب خارج شده و از بالای بدن مسیری را طی کرده تا به بالای سربه نقطهٔ فرود در آب می‌رسد. ورود دست در آب به قراری است که کف دست متمایل به طرف خارج بوده و انگشت کوچک ابتدا با آب تماس حاصل می‌نماید . سپس حدود ۲۰-۱۵ سانتی متر دست به داخل آب فرو رفته و بعد از آن کشش شروع می‌شود. درهنگام کشش آرنج به تدریج خم شده ودر مرحله‌ای که در راستای شانه قرار می‌گیرد دارای بیشترین زاویه می‌شود. پس ازاین که زاویهٔ آرنج به بیشترین درجهٔ خود رسید، دراین زمان است که فشار آغاز می‌گردد. کشش شبیه حرفS انگلیسی است .

تمرین‌های آموزشی

 

 

• حرکت متناوب دست کرال پشت در خشکی .

• کارآموز شنا گر در قسمت کم عمق استخر آهسته به عقب گام بر می‌دارد وضمناً در همین حال اقدام به انجام دست کرال پشت می‌نماید. خروج دست از آب درقسمت جلوی بدن و عمل ورود دست در آب درقسمت پشت بدن صورت گیرد.

• با خم کردن زانو در حالی که در آب فرو رفته‌ایم به طرف عقب گام بر می‌داریم و همزمان با این عمل دست کرال پشت را بطور متناوب انجام می‌دهیم.

تذکر: شانه‌ها تکیه گاه مهمی هستند و از آنجایی که ظریف وحساس هستند قبل از تمرین حرکت دست کرال پشت سعی کنید که کمربند شانه‌ای را خوب گرم وآماده کنید.

• با فشار پا به دیوار استخر پس ازسرخوردن اقدام به انجام کرال پشت می‌کنیم . دست در خارج از آب باید راست و کشیده باشد و در زیر آب آرنج برای گرفتن بازدهی بیشتر خم می‌شود. درضمن چرخش ملایم حول محور طولی بدن پس از هر حرکت دست لازم است .

اشتباه‌های رایج و روش صحیح آن

 

 

اشتباه: قرار گرفتن شانه‌ها در زیر سطح آب .

صحیح : فقط شانهٔ همان دستی که در مرحلهٔ حرکت در داخل آب است در اثر چرخش حول محور طولی بدن باید قدری به داخل آب فرو رود.

اشتباه : بالا گرفتن سراز آب وفروبردن باسن درداخل آب.

صحیح : قسمت حلفی (پشت) گردن باید روی آب قرار گیرد و باسن در سطح آب باشد.

اشتباه : دست مستقیم در داخل آب حرکت کند و آرنج خم نشود.

صحیح : خم نمودن آرنج در مرحلهٔ کشش و فشار در زیر آب و چرخش ملایم حول محور طولی بدن.

بعضی از شناگران دستشان را از ناحیهٔ مچ خم می‌نمایند و دست را از آب بیرون می‌کشند و بعضی دیگر با چرخش بازوکف دست را متمایل به ران نموده وتقریبا مماس با ران دست را از آب بیرون می‌آورند. به نظر بعضی‌ها برای این که شناگر بتواند دستش را به طرز صحیح از آب بیرون بیاورد اولین قسمت از دست که از آب خارج می‌شود شصت دست است ولی بعضی دیگر از شناگران اصولا با مچ خمیده دست را از آب خارج می‌نمایند. به هر حال دست در طول مدتی که در هوا و خارج از آب قرار دارد به صورت کشیده بوده و سرعتش در حین طی کردن این مسیر باید متناسب با سرعت کشش دست دیگر در زیر آب باشد. بدین ترتیب که همیشه در کرال پشت دو دست باهم حالتی قرینه دارد. پس به علت قرینه بودن، دست خارج از آب نباید مسیرش راخیلی سریع تر از دستی که داخل آب است وعمل کشش را انجام می‌دهد تمام نماید. و اگر چنین شود میزان مقاومت نیز افزایش پیدا خواهد کرد.

محل ورود دست با آب در راستای خط شانه‌است، البته نباید دست بیش از حد از خط شانه خارج گردد. درشنای کرال پشت به ازای هر ۶ ضربه پا هر دو دست هر کدام یک بار دورمی زنند.

اجرای همزمان حرکات دست وپا

 

 

توجه داشته باشید که با دو حرکت دست چپ و راست یعنی هر دودست هرکدام یکبار یک دور می‌زنند، پاها حداکثر شش بار حرکت می‌نمایند. حرکت ویا کشش وفشار دست‌ها عامل بسیار مهم و موثری درپیش روی شناگر می‌باشند و درمقابل حرکت پاها، اصولا در حفظ تعادل وثبات شناگر نقش مهمی را ایفا می‌نمایند. هنگامی که درپایان مرحلهٔ فشار دست در زیر آب به طرف پایین است و آمادهٔ خارج شدن از آب می‌باشد، حرکت پای همان سمت، به طرف بالا و سطح آب است. این عمل باعث می‌شود که از بالا و پایین رفتن کمر جلوگیری شود. چرخش ملایم بدن حول محور طولی آن، باعث می‌شود که حرکت دست در خارج از آب و خم شدن آرنج درزیر آب آسانتر صورت گیرد.

موقعیت بدن درشنای کرال پشت

 

 

بدن شناگر در کرال پشت باید به مانند دیگر شناها درحالت افقی و موازی با سطح آب باشد . وبدین منظور بایستی از فروافتادن پاها جلوگیری نمود وهمچنین باید در نظر داشت که در موقع ضربه‌های پا، پنجه بیرون نزند. و یا زانوها از آب خارج نگردند، سرحالتی به مانند خوابیدن معمولی دارد منتهی خوابیدن بدون استفاده از بالش، کسانی که دارای قدرت شناوری خوب بوده ویا ضربه‌های پای قوی دارند می‌توانند سر را کمی به سمت سینه خم نموده و چانه را به سینه نزدیک نمایند. درهمه حال باید متوجه بود که لگن پایین نیفتد و حالتی خمیده به بدن شناگر ندهد.

مطالعات مشاهده ایی از روی فیلم‌های تهیه شده از شنای کرال پشت این نکته را کاملا روشن ساخته‌است که بدن شناگر یک گردش حول محور طولی دارد که حدود ۹۰ درجه‌است که ۴۵ درجهٔ آن به سمت چپ و۴۵ درجهٔ آن به سمت راست می‌باشد. شناگر نباید از این گردش جلوگیری نموده ویا اینکه خودش سعی نماید بدنش را بچرخاند، بردن دست به بالای سر و فرو بردن دست در آب کشش زیر آب خودش این چرخش را به وجود خواهد آورد.

نفس گیری

 

 

شناگران بازدم را از راه بینی و دهان انجام می‌دهند. بازدم از بینی تا حدی باعث می‌شود تا آبی به داخل سوراخهای بینی وارد نشود . هنگام تنفس از راه دهان، فک خود را شل و آزاد نگه دارید . تنفس در کرال پشت راحت تر از دیگر شنا هاست، به این علت که سر درتمام مدت درخارج از آب قرار دارد. ولی آنچه که بایستی بدان توجه داشت این است که شناگر نبایستی خیلی تند تند تفس گیری نماید و درعین حال نبایستی عمل هواگیری کشیده و طولانی باشد. و برای اینکه شاگرد بتواند بهترین حالت را بدست آورد بایستی به او گفت : با خارج شدن یک دست از آب عمل دم را انجام بده و با خارج شدن دست دیگرعمل بازدم را .

این شیوه وروش برای کسانی که می‌خواهند هواگیری را بطور منظم درکرال پشت یاد بگیرند. فرمول بسیارمناسبی است

کرال سینه

ادامه مطلب...

 

شنای قورباغه گونه‌ای از ورزش شنا است. شنای قورباغه قدیمی‌ترین و رایج‌ترین گونه شنا است. دلیل این امر این است که در این نوع از شنا، شناگر قادر به تنفس راحت در حین شنا نیز هست. در استخرها گونه‌هایی از شنا که در آغاز به شناگران آموخته می‌شود معمولاً اول شنای کرال سینه و شنای قورباغه‌است.

شنای قورباغه یکی ازچهارنوع شنای اصلی است که مسابقات آن رسما برگزار می‌شود و در عین حال این شنا علاقه مندان بسیاری دارد، زیرا احتیاج کمتری به صرف انرژی نسبت به شنای کرال سینه دارد. یادگیریش آسان است. این شنا برای مسافت‌های طولانی مناسب است، علاوه بر این، شنای قورباغه هم جهت شنا کردن در دریا وهم در موقع نجات غریق مفید است. کندترین نوع شنا بین چهارنوع شنای اصلی است.

این شنا در واقع به این شکل انجام می‌شود که بدن درحالتی افقی برروی آب قرار گرفته دستها هر دو آب را از جلو گرفته و توسط کف و ساعد به طرف عقب و زیر شکم می‌کشند و از همان زیر آب، به جلو آمده کشیده می‌شوند و مجددا عمل کشش آب توسط دستها انجام می‌گردد. پاها نیز توسط فشار و ضربه‌ای که به آب وارد می‌آورند آب را به عقب می‌رانند. بدین روش که هر ضربه توسط کف پا زده می‌شود و برای اینکار مفصل ضربه و فشار لازم به آب وارد می‌شود. این نوع شنا را بعضی از مربیان قورباغه تجارتی نام گذاشته‌اند.

• 

   
• 

   
• 

   

فنون و مهارت‌ها

 

عملکرد پاها

 

بدن به حالت شناور روی آب قرار می‌گیرد. ساق پا ابتدا به سمت باسن خم می‌شود. در ناحیه تهیگاه خمیدگی ملایمی نیز ایجاد می‌شود. زانوها به اندازه ۱۵ سانتی متر در هنگام خم شدن زانو‌ها از یکدیگر فاصله می‌گیرند، اندک زمانی قبل ازآنکه پاشنهٔ پاها به باسن برسند، پنجه پاها به طرف نازک نی و زانو کشیده می‌شوند و پاشنهٔ پاها به داخل نزدیک می‌شوند . اکنون ساق پا همزمان از طرفین حرکت کرده و دایره‌ای را در جهت عقب ترسیم می‌کند و کف پاها نیز با فشار خود آب را به عقب می‌رانند.

به محض اینکه مرحله فشار تمام شد، پاها به طور کشیده و مستقیم در مجاورت یکدیگر در داخل آب قرارمی گیرند. ضربه‌های پای شنای قورباغه باید توسط تخته شنا به منظور به دست آوردن تکنیک و مکانیک صحیح حرکت آن انجام شود. به وسیلهٔ تخته شنا، شناگر و مربی بهتر متوجه می‌شوند که ضربه‌های وارده و یا حرکت‌های انجام شده توسط پاها به چه میزان تاثیر داشته و چقدر باعث جلو رفتن شناگر می‌شود و در عین حال حالت و شرایط پاها کاملا مشخص می‌شود. اما باید توجه داشت که در هنگام استفاده از تخته شنا و پا زدن با آن، دست‌ها کشیده شود و تخته را به جلو متمایل سازد و درعین حال شانه‌ها را کاملا به پائین و داخل آب فرو ببرد.

باید توجه داشته باشید که پاشنه‌های پا از سطح آب خارج نگردد و اگر چنین موردی را در موقع آوردن پا به جلو مشاهده کردید، باید زانوها را کمی بیشتر به زیر لگن خاصره و باسن برده و به شکم نزدیک سازید. این عمل باعث می‌شود که پاشنه پاها به پائین برود، یعنی جائی که باید باشد. و وقتی پاشنه‌های پا در زیر سطح آب باشد نشان می‌دهد که نیروی وارده توسط کف پا کاملا اثر می‌نماید. در شنای قورباغه حرکت‌های پا بسیار مهم است. زیرا ۵۰ در صد پیشروی بدن در آب مرهون ضربه‌های پا به خصوص از ناحیه کف پا می‌باشد.

درعین حال باید در نظر داشت که در بین شناگران قورباغه رو، بعضی‌ها حرکت دستشان قوی است و باعث پیش روی بیشترشان می‌شود و بعضی دیگر حرکت پاهایشان. ضربه پاها باید حتی المقدور با کف پا باشد و بدین علت است که لازم است مچ پاها به طور کامل دارای انعطاف پذیری باشند. برای اینکه مشخص شود که مفصل مچ پای شناگر به اندازه کافی دارای جنبش پذیری است یا نه، آزمایش ساده‌ای وجود دارد. بدین طریق که شناگر مستقیم می‌ایستد، در حالیکه پاهایش نزدیک به هم است و دست‌هایش را پشت سر نگه داشته سعی می‌کند در همان حالت بنشیند و باسن او به پاهایش بچسبد. اگر نتواند چنین کند و پاشنه‌ها از زمین جدا شود یا به عقب بیفتد، نشانه این است که مفصل مچ به انداره کافی جنبش پذیر نیست. البته در بعضی‌ها به علت سفت بودن تا ندون آشیل و یا کشیده نبودن عضلات ساق قادر نیستند این آزمایش را به خوبی انجام دهند. جهت جنبش پذیری مفاصل، شناگر باید در خشکی خوب تمرین کند.

تمرینات آموزشی برای بهبود عملکرد پا

 

• کارآموز شناگر روی لبه استخر به قراری که هر دو دست به عقب تکیه داده شده می‌نشیند. در این حالت ساق هر دو پا آویزان در داخل آب قرار می‌گیرند. زانوها به اندازه عرض شانه‌ها از یکدیگر فاصله دارند و درحالی که پنجه هردو پا به طرف ساق پاها و خارج متمایل می‌باشند، کارآموز شنا گر با هردو پای خود دایره‌ای را درآب ترسیم می‌نماید. در هنگام اجرای این حرکت، آب توسط کف پای کارآموز فشرده می‌شود. در انتهای حرکت، پنجهٔ پاها، مجددا کشیده شده و هر دو پا مستقیم در مجاورت یکدیگر قرارمی گیرند تا حرکت بعدی را شروع نمایند.
• با گرفتن موج گیر روی سطح صورت را بین دو دست بر روی سطح آب قرار می‌دهیم. در این حالت مبادرت به انجام پای قورباغه می‌نماییم. زانوها نباید به هنگام زدن ضربه از یکدیگر فاصله داشته باشند. کارآموز باید حالت جمع، باز بسته را فراموش نکند. حتماً مربی بایستی این حرکت را قبل از اینکه کارآموز انجام دهد، خود به او نشان دهد.
• تمرین ترکیبی: برای اینکه حرکت پا بهتر و موثرتر آموزش داده شود، کار آموز روی آب به شکم دراز می‌کشد. برای تعادل بهتر، کار آموز با یک دست موج گیر و با دست دیگر کمی پایین تر ازموج گیر را می‌گیرد. نفر دوم با گرفتن کف پای نفری که دراز کشیده، عمل مقاومت آب را درمقابل فشار کف و ساق پا به عقب انجام می‌دهد.
• با گرفتن تخته شنا توسط دو دست، مسافت‌های کوتاه بدون تنفس همراه با پای قورباغه طی شود.
• انجام تمرین قبلی بدون استفاده از تخته شنا. دست‌ها کاملا کشیده و صورت در بین دست‌ها قرار می‌گیرد.
• کارآموز شناگر در حالی که بر روی شکم در سطح آب دراز کشیده‌است مبادرت به انجام پای قورباغه می‌نماید. ضمنا درهمین حالت نفر دوم دست‌های نفر اول را گرفته و آهسته به عقب گام بر می‌دارد.

اشتباهات رایج و روش تصحیح آن

 

اشتباه: زانوها بیش از حد معمول از یکدیگر جدا و باز شوند.

اصلاح: زانوها نباید بیش از عرض شانه از یکدیگر جدا شوند.

اشتباه: کشیدگی پنجه پاها در هنگام وارد کردن فشار توسط کف پا به آب .

اصلاح: کف پا به طرف خارج چرخانیده شود و پنجه پاها به طرف انگشت کوچک پا رانده شود.

اشتباه: کشیدن زانو به زیر شکم

اصلاح : کف پاها درابتدای مرحله فشارباید به سطح آب متمایل باشد.

عملکرد دست

 

دست‌ها با فاصله‌ای درحدود ۲۰-۱۵ سانتی متر در زیر آب با آرنج‌های کشیده، آب را به طرفین و انتهای بدن می‌کشند. ضمناً کف دست‌ها به طور مورّب به طرف خارج از بدن قرارخواهند داشت.

هنگامی که دست‌ها از طرفین درحدود ۴۰-۳۰ سانتی متر از یکدیگر جدا شدند، مفصل آرنج شروع به خم شدن می‌نماید. با خم شدن مفصل آرنج‌ها بازوها و دست‌ها می‌توانند حول محور طولی خود به حرکت درآیند.

توجه داشته باشید که جهت آرنج‌ها به طرف بالا بوده و در تمام مرحلهٔ حرکت بالاتر از سایر قسمت‌های زیر مفصل آرنج خواهد بود. هنگام کشش، آرنج‌ها نباید به هیچ وجه از ارتفاع شانه بالاتر باشند، ولی باید نسبت به ساعد و کف دست‌ها در سطح بالاتری قرار داشته باشند تا به این طریق شناگر بتواند عمل کشش وفشار را بهتر انجام دهد.

درطول دامنه کشش هنگامی که مچ و کف دست‌ها کمی مانده در امتداد و زیر شانه قرار بگیرند، مرحله‌ای است که به اندازه کافی از یکدیگر فاصله گرفته و دراین زمان فشارآغاز می‌گردد. مرحله فشار هنگامی شروع می‌شود که کف دست‌ها به طرف داخل حرکت می‌کنند و آرنج‌ها نیز به طرف بالاتنه آورده می‌شود.

پس از اتمام مرحله فشار مچ و دست‌ها از زیر خط میان بدن باید به جلو هدایت شوند. کف دست‌ها نیز باید نزدیک به یکدیگر قرار داشته باشند.

پس از اینکه دست‌ها کاملاً به جلو هدایت شدند، برای مدتی بسیار کوتاه درهمان حالت، بی حرکت خواهند ماند. این بی حرکتی برای سرخوردن و کشش بدن به جلو صورت می‌گیرد و بعد از آن کشش و حرکت مجدد دست‌ها آغاز می‌شود.

تمریناتی برای بهبود عملکرد دست

 

• در حالی که کار آموز شناگر به روی سینه در آب قرار گرفته، برای تعادل بهتر با یک دست تخته شنا را گرفته و با دست دیگر تمرین می‌کند و بعد با دست راست تخته شنا را می‌گیرد و با دست چپ شروع به تمرین می‌کند، برای برقراری تعادل، شیئی شناور را به پای خود بسته، تا اینکه پای شما به پایین نرود.

• در حالی که یک پا به جلو و پای دیگر به عقب است در داخل آب قرار می‌گیریم. سپس با خم نمودن بالا تنه به جلو، مبادرت به انجام دست قورباغه می‌نماییم. در هنگام اجرای این تمرین صورت در داخل آب قرار خواهد داشت.

• پس از سرخوردن در آب اقدام به زدن دست قورباغه می‌نماییم . برای متعادل نگه داشتن بدن یک تخته شنا بین دو ران قرار می‌دهیم.

• کار آموز شناگر به روی شکم در سطح آب قرار می‌گیرد، در حالی که یک نفر هر دو پای او را از پشت گرفته و او را به طرف جلو می‌راند. ضمناً در همین حالت کار آموز شناگر اقدام به انجام دست قورباغه می‌نماید.

 

اشتباهات رایج و روش صحیح آن

 

اشتباه: آرنج‌ها بالاتر از شانه کشیده شوند.

صحیح: هنگامی که مرحله کشش در مقابل شانه‌ها به اتمام رسید، آرنج‌ها باید پایین تر از شانه‌ها قرار داشته باشند.

اشتباه: پایین افتادن آرنج‌ها در هنگام کشش.

صحیح: بالاتر کشیدن آرنج‌ها از ساعد و دست.

اشتباه: خم نمودن مفصل مچ دست و به حرکت در آوردن کف دست‌ها در مقابل مقاومت آب.

صحیح: مستقیم و راست نگاه داشتن مفصل مچ دست و به حرکت در نیاوردن دست در مقابل آب.

اشتباه: پشت سرهم زدن دست‌ها.

صحیح: زدن دست‌ها با مکث و فکر.

هماهنگی حرکات دست و پا

 

اکنون به شرح هماهنگی حرکت دست و پای قورباغه بدون عمل تنفس می‌پردازیم . پس از سرخوردن در آب حرکت دستها شروع می‌شود. دستها قبل از شروع حرکت به طور کامل کشیده هستند. سر بین دو دست قرار خواهد داشت. در مرحله‌ای که کشش دست‌ها به اتمام رسیده و مرحله فشار شروع می‌شود، حرکت پا آغاز می‌شود. در زمانی که هدایت دست‌ها به طرف جلو رو به اتمام است، فشار پا به آب آغاز می‌گردد. لحظه‌ای قبل از شروع مجدد حرکت دست‌ها و پاها مرحله‌ای است که بدن به طرف جلو پیش روی می‌کند و در این زمان کوتاه است که هم حرکت دست و هم حرکت پا متوقف خواهند بود. توجه داشته باشید که آموزش این بی حرکتیِ کوتاه از نکات اساسی در آموزش شنای قورباغه می‌باشد.

تمریناتی برای بهبود هماهنگی حرکات دست و پا

 

• با فشار پا به دیوار استخر در آب سر می‌خوریم. در حال سر خوردن بدن و دست‌ها باید کاملاً کشیده باشند. قبل از اتمام سرخوردن یک دست قورباغه زده می‌شود و متعاقب آن دو حرکت پای قورباغه و پس از اتمام دو حرکت پا مجدداً حرکت دست انجام می‌گیرد. لازم به اشاره‌است که در هنگام اجرای این تمرین صورت در داخل آب قرار خواهد داشت.
• اجرای تمرین قبلی با این تفاوت که به جای دو پای قورباغه یک پای قورباغه زده می‌شود. بدین معنی که پس از یک دست قورباغه تنها یک پای قورباغه زده می‌شود.

حرکت دست‌ها به همراه تنفس

 

با شروع مرحله کشش، سر به تدریج از آب بالا می‌آید، به طوری که در آغاز مرحله فشار، سر آنقدر از آب خارج شده که دهان برای عمل دم آزاد است و انگشت‌ها به طرف پایین قرار دارد.

بد نیست اشاره شود که بالاتنه در مرحله فشار نباید به طرف بالا یا پایین حرکت نماید، زیرا با این عمل از حرکت مستقیم بدن به جلو جلوگیری شده و ضمناً به نیروی مقاومت آب و مصرف انرژی افزوده می‌شود. البته به محض اینکه دهان آزاد شد عمل دم از طریق آن صورت می‌گیرد. عمل بازدم در هنگام هدایت دست‌ها به جلو و روبروی صورت و نیز در هنگام کشش توسط بینی انجام می‌گیرد.

بد نیست اشاره شود که صورت در هنگام هدایت دست‌ها به جلو در داخل آب قرار دارد و بدن به طورکامل کشیده‌است.

اشتباهات رایج و روش صحیح

 

اشتباه: سر، دیر از آب بیرون آید و عمل دم به تأخیر افتد.

صحیح: با شروع کشش دست‌ها، سر به تدریج از آب بیرون می‌آید به طوری که دهان با شروع مرحله فشار آزاد شده تا عمل دم به آسانی انجام گیرد.

اشتباه: در هنگام دم بدن از آب تا سینه خارج شود.

صحیح: درمرحله دم سر فقط تا حد گردن ازآب بیرون می‌آید و کف دست‌ها آب، را تنها به طرف انتهای بدن به حرکت درمی آورند.

مسابقات.

 

شناگران مشهور شنای قورباغه.

 

محمد علیرضایی، خشایار حضرتی، بکتاش غیدی، مسعود جابر زاده، پویا نکوئی .

شنای پروانه

 

ادامه مطلب...

 

خطرات شنا.

 

شنا یک ورزش سالم است و در مقایسه با ورزش‌های دیگر خطرات کمتری در پی دارد. با این وجود تعداد کمی خطرات وجود دارد که در زیر می‌آید:

• غرق شدن و استنشاق آب به دلیل:
  • شرایط ناسازگار آب که باعث آبپوشیدگی یا آب گرفتگی شناگر می‌شود یا استنشاق آب را در پی دارد
  • این که دیگران برای بازی یا عمداً سرمان را به زیر آب فشار دهند
  • خستگی مفرط یا بی هوشی
  • ناتوانی از طریق بیهوشی حاصل از شنا در آب‌های کم عمق (یا بیهوشی غواص که نفس را زیر اب حبس کرده)، حمله قلبی، نارسایی سینوس‌های شریانی یا شنای بیش از حد
• اثرات مضر زیر آب ماندن:
  • غرق شدن ناشی از استنشاق آب شور که حباب‌هایی در ریه‌ها ایجاد می‌کند که تنفس را مشکل می‌کند
  • علایم بیماری و سندرم ناشی از استنشاق آب شور
  • شوک دمایی ناشی از پریدن در آب (خیلی سرد یا خیلی گرم) باعث ایست قلبی می‌شود
  • برآمدگی استخوانی در کانال گوش که نتیجه فرو رفتن طولانی مدت آب در کانال گوش است و موسوم به گوش شناگران است
• قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی:
  • کلر گند زدا pH آب را افزایش می‌دهد. مقدار زیاد pH ممکن است باعث سوزش چشم یا پوست شود[۱]
  • استنشاق کلرٍ؛ استنشاق طولانی مدت مقادیر کم کلر موجود درسطح آب ممکن است اثرات مخربی بر ریه‌ها بگذارد به خصوص برای کسانی که آسم دارند. این مشکل ممکن است با استفاده از استخر‌هایی که سیستم تهویه بهتری دارند حل شود. با یک استخر روباز با نتیجه بهتری مواجه می‌شویم.
  • قرار گرفتن طولانی مدت در برابر کلر اثرات مخرب آرایشی دربر دارد. مثلا رنگ مو را تغییر می‌دهد. کلر ساختار مو را خراب می‌کند و آن را مجعد و پیچیده می‌کند. کلر می‌تواند مس را در خود حل کند که این خاصیت باعث می‌شود رنگ مو تغییر کند. مراقبت خوب از استخر می‌تواند مقدار مس موجود در آب را کاهش دهد. تر کردن مو با استفاده از مایعات لغزنده مخصوص قبل از ورود به استخر می‌تواند جذب مس را کاهش دهد.
  • کلر حتی بعد از چند بار شستن معمولاً به صورت بی آب روی پوست باقی می‌ماند. این کلر وقتی دوباره در یک ترکیب آبدار (آبپوشیده) برگردد بدبو می‌شود (وقتی بزاق روی آن ریخته شود یا در طی دوش گرفتن و غیره)
• عفونت:
  • آب بسته به نوع آن محل ایده آلی برای باکتری‌ها، انگل‌ها، قارچ‌ها و ویروس‌ها است.
  • عفونت پوست حاصل از شنا یا حمام باعث بیماری ترک خوردن بین انگشتان پا می‌شود. آسان‌ترین روش برای رفع این مشکل تمیز کردن بین انگشتان پاست. [۲]
  • انگل‌های میکروسکپی مثل کریپتوسپوریدیوم می‌توانند در برابر کلر مقاومت کنند و اگر شناگر آن را ببلعد دچار بیماری‌های اسهالی می‌شود.
  • بیماری‌های گوش، التهاب گوش میانی، التهاب گوش خارجی
  • وقتی تعادل میزان کلر موجود در آب به هم بخورد ممکن است بیماری‌های جدی همچون برونشیت مزمن و آسم به وجود آید.
• فعالیت‌های خود شناگران:
  • صدمات ناشی از فعالیت زیاد؛ به عنوان مثال شنای پروانه مسابقه‌ای (پروانه سرعت، و نه استقامت) ممکن است باعث مقداری کمر درد شود شامل شکستن استخوان‌های ستون فقرات در موارد نادر و درد شانه‌ها پس از سالهای متمادی تمرین، شنای قورباغه ممکن است باعث درد مچ پا و درد مفاصل ران شود، شنای آزاد و کرال پشت ممکن است باعث ورم زانو شود.
  • نفس نفس زدن بیش از حد برای نگه داشتن نفس در زیر آب باعث می‌شود که دی اکسید کربن در خون کم شود و در نتیجه کم شدن متوالی هوشیاری بموجب بیهوشی می‌شود.
• شرایط نامساعد جوی و وضع نابسامان آب:
  • جریان‌ها از جمله موج و رودها می‌تواند خستگی مفرط را به دنبال داشته باشد و شناگران را به دور از ناحیه سالم هدایت کند یا آنها را به زیر آب بکشد.
  • باد، موج را زیاد می‌کند و می‌تواند باعث از دست رفتن کنترل شناگر شود.
  • کم شدن حرارت بدن در اثر شنا در آب‌های سرد می‌تواند به سرعت باعث خستگی مفرط یا بیهوشی شود.
  • شدت آفتاب سوختگی می‌تواند با انعکاس نور به وسیله سطح آب و نپوشیدن لباس مناسب شنا بیشتر شود. ماندن زیاد در آفتاب می‌تواند یکی از علت‌های سرطان پوست باشد.
• اشیاء موجود در آب:
  • پروانه کشتی علت بزرگی برای صدمات است چه در وقت شنا در زیر قایق و نزدیک آن و چه هنگام بالا آمدن از قایق
  • برخورد به شناگران دیگر یا به دیوار استخر یا سنگ یا قایق
  • شیرجه زدن در آب‌هایی که اشیایی با عمق کم در آن هستند مخصوصاً در آب گل آلود (چون عمق آب را نمی‌بینیم)
  • پای نهادن روی چیزهای شکسته همچون شیشه خرده
• جانوران آبزی:
  • نیش زدن کاواکان (کاواکان یا توتیاء البحر نوعی ماهی است که بدن چتر مانندی دارد و بیشتر در سواحل نیو انگلند زندگی می‌کند) و مرجان
  • تیزی‌های موجود در آب که به وسیله جاندارانی چون خارپوست دریایی و صدف دوکپه‌ای راه‌راه^[۳] و پوماهی^[۴] ایجاد شده‌است.
  • گاز گرفتن کوسه و ماهی‌ها دیگر و مار‌ها و نیشگون گرفتن خرچنگ
  • شوک‌های الکتریکی ناشی از شعاع‌های الکتریکی یا ماهی‌های الکتریکی

سازمان‌ها راهنمایی‌هایی درباره سلامت منتشر کرده‌اند که به شناگران برای جلوگیری از این خطرات کمک کند.^[۵][۶][۷]

 

شنای بچه‌ها

 

شنا در نوزادان موجب افزایش هوش، تمرکز حواس، هوشیاری و پیشرفت در روابط اجتماعی آینده آنها می‌شود. شنا تأثیر مثبتی بر روح و روان نوزادان می‌گذارد. نوزادانی که در ماه‌های اولیه زندگی یعنی حدود ۶ تا ۱۰ ماهگی شنا می‌کنند، احساس امنیت و آسایش و آرامش بیشتری دارند. بچه‌ها به علت کم بودن جاذبه آب، آزادی عمل بیشتری بدست می‌آورند. آموزش شنای کودکان باید تحت نظارت مربی‌های مخصوص صورت بگیرد.

بسیاری از بچه‌ها قبل از آنکه بتوانند راه بروند قادر به شنا کردن هستند. شنا باعث تقویت ماهیچه‌ها و افزایش حجم ریه می‌شود. به علاوه الگوی خواب شبانه کودکانی که شنا می‌کنند، بسیار منظم می‌شود. اولین چیزی که بعد از مدتی شنا می‌توانید در کودک خود مشاهده کنید، اعتماد به نفس و احساس استقلالی است که در او رشد یافته‌است. بچه‌های ۶ تا ۱۰ ماهه، قادر هستند در زیر آب به مدت ۵ دقیقه شنا کنند و نفس خود را نگاهدارند.

همیشه این سوال از طرف والدینی که علاقه مند هستند فرزندشان شنا یاد بگیردعنوان می‌شود، که چه موقع باید آموزش شنا را شروع کرد. زمان مناسب برای آموزش شنا، سن ۷ یا ۸ سالگی می‌باشد. علمای تربیت بدنی و متخصصین آموزش شنا، شش سالگی را برای آموزش انتخاب کرده‌اند. وضع مطلوب اینست که از سنین پایین بچه آموزش را شروع نماید ولی در سنین پایین شنا را به صورت فنی یاد نمی‌گیرد. زیرا قدرت درک بعضی از حرکات را ندارد و هماهنگی لازم جهت یک مهارت به سختی (هماهنگی دست و پای کرال سینه) انجام می‌پذیرد. شنا برای کودکان زیر سه سال فقط به صورت به اصطلاح شنای سگی است که کودک سر را بیرون از آب نگه داشته و شنا می‌کند.

• 

   
• 

  آموزش گروهی

• 

  دیاپر مخصوص کودکان

      

 

مشخصات استخر

استخر، محل خصوصی است برای شنا، شیرجه، و واترپولو که در اندازه‌های مختلف ساخته می‌شود. ولی، استخرهایی که در آنها مسابقات رسمی را برگزار می‌کنند باید دارای مشخصاتی معین باشد. این مشخصات از طرف فدراسیون بین‌المللی شنای آماتور، که آن را فینا (FINA) می‌خوانند به شرح زیر تعیین شده‌است:

1. طول: ۵۰ متر؛ عرض: حداقل ۲۱ متر
2. عمق: حداقل ۸۰/ ۱ متر
3. شمار خطوط : ۸ خط (عرض هر خط ۵/ ۲ متر)

در استخرهایی که رکوردگیری می‌کنند، دمای آب باید ۲۲ تا ۲۴ درجه سانتی گراد باشد.

 

 

 

 

تجهیزات.

لباس شنا.

لباس مخصوص شنا یک شلوار کوتاه و چسبیده به بدن است که باید وزن آن بسیار کم باشد و آب را در خود نگاه ندارد. طبق مقررات بین‌المللی، شلوار شنا هنگام مسابقات بین‌المللی و رکوردگیری، باید از پارچه‌ای به رنگ تیره و به صورت یک تکه باشد. در حال حاضر لباس شناگران را از پوست "کوسه"‌ها درست می‌کنند که کل بدن را می‌پوشاند.

کلاه شنا.

استفاده از کلاه شنا سرعت فرد را افزایش داده و این کار به افراد تازه کار اعتماد به نفس میدهد و همچنین افرادی که موهای بلند دارند از ریختن موهایشان به داخل آب جلوگیری کرده و کلر موجود در اب به موهای افرادی که حساسیت دارند و موهایشان میریزد اثر گذار نخواهد بود و خانمها که موهای بلند دارند حتما باید از کلاه استفاده کنند که این کار به بهداشت استخر کمک زیادی میکند .

عینک شنا .